Aktualności

Wystawy » Aktualności

Wystawa grafiki :  „Korzenie tożsamości”

5 września 2025 (piątek) o godz. 19.00

Wystawa czynna do 24.09.2025.

Centrum Promocji Kultury Praga Południe

ul. Podskarbińska 2. Warszawa

 

 

Inspiracje twórcze w malarstwie i grafice Anny Foryckiej-Putiatyckiej

Anna Forycka-Putiatycka jest artystką z solidnym dorobku twórczym. Pochodzi z rodziny o korzeniach arystokratycznych, ukształtowanych na polskiej kulturze i sztuce. Urodziła się w Puszczykowie, gdzie tematy dotyczące kultury, sztuki, fotografii czy filmu dominowały wśród stałych gości salonu: przedstawicieli rodów Radziwiłłów, Czartoryskich, Platerów, które władze skoszarowały pod Poznaniem. Jest córką i wnuczką byłych właścicieli poznańskich Zakładów Graficznych M.T. Putiatycki. W latach 1966-1968, studiowała w Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu na Wydziale Konserwacji Zabytków (skąd wyniosła zamiłowanie do gotyku i sztuki średniowiecznej), wreszcie w PWSSP w Poznaniu, gdzie zrobiła Dyplom z zakresu Projektowania Artystycznego i uzyskała stopień magistra na Wydziale Architektury Wnętrz u profesora Stanisława Zamecznika. W okresie studiów debiutowała w Pracowni Malarskiej Tadeusza Brzozowskiego; była też związana ze Rektorem Uczelni Stanisławem Teisseyrem, znakomitym malarzem i organizatorem, Prezesem i założyciel powojennego ZPAP.

Anna Forycka-Putiatycka jest wieloletnim członkiem ZPAP i członkiem IAA/AIAP-UNESCO. Swoją twórczość graficzną rozpoczęła od monotypii; później zajęła się grafiką warsztatową: linorytami, sitodrukiem, akwarelami, ikonami, ale największą jej pasją pozostaje malarstwo olejne, w którym podejmuje tematy ogrodów, pejzaży, marynistyki, abstrakcji.

 

„Korzenie tożsaności”

Motyw, który Anna Forycka-Putiatcka wydobywa i przetwarza w obrazie promieniującego koła, zawieszonego między postaciami symbolicznymi, to róża mistyczna i rozetowe źródło światła, odsyłające zarazem do gotyckiej katedry, jak i do korzeni transcendencji wpisanej w ludzką tożsamość. Ten centralny symbol – pełen promienistości, ale i napięcia – zdaje się wybuchać, jakby pulsował wewnętrzną siłą, która przekracza czysto estetyczny wymiar.

Tytuł Korzenie tożsamości dopełnia ten przekaz – mamy tu zarówno wertykalny korzeń (zakorzenienie w historii, kulturze, duchowości), jak i świetlistą oś pionową, która łączy figury, ludzi, przeszłość i przyszłość – być może pokolenia.

Figury po bokach przypominają posągi, jak z tympanonu lub portalu romańskiego kościoła – strzegą światła, ale go nie zawłaszczają. Ich obecność jest milcząca i hieratyczna – jakby mówiły: „byliśmy, jesteśmy, będziemy”. Można tu dostrzec echa średniowiecznej Marii w majestacie, ale także zwykłych kobiet i mężczyzn u progu epifanii.

Temat rozety – z obrazem promieniującym jak eksplozja światła i dźwięku – idealnie rezonuje z koncertem Jean-Michela Jarre’a w Notre-Dame. Wtedy, w styczniu 2021 roku, Jarre wirtualnie wystąpił we wnętrzu odtworzonej katedry, a rozeta – duchowe oko gotyku – stała się kosmicznym oscylatorem, świątynią światła i dźwięku, symbolem odrodzenia po pożarze.

Autorka, przetwarzając ten motyw na własnych warunkach, dokonuje aktu podobnego: transmutuje sacrum architektoniczne w obraz osobisty, egzystencjalny, symboliczny. Tam, gdzie Jarre przeprowadzał muzykę przez światłowodowe wnętrze Notre-Dame, Anna prowadzi światło przez korzenie tożsamości – łączy pionowe światło ducha z horyzontalnym ciężarem historii i ludzkiej obecności.